hiçbiryerden...
o kadar çok şey beynimde dönüyor ki nereden yazmaya başlayacağımı bilemiyorum.
8. ayın 14 ünde yaşadığım kayıp beni hem kendimden ötelere götürürken bir o kadar da kendime gelmemi sağladı

zor zamandı,

ben keşke 3 gün önce  yorulmak mı istemiyorsun ? denildiğinde çıkıp gitseydim. zamanında hayır deseydim belki de bu kadar derinden yaralanmazdım derken .bugün defterimi kurcalarken aslında çok daha öncesinden çıkıp gitmem lazımmış aylar öncesinden başlamış meğersem hüznüm...
defterim hüzünlerimle , suskun çığlıklarımla ve en çok ta kendime kızışlarımla dolmuş taşmış...

kendimi çok üzdüm
sevdiklerimi çok üzdüm
çiçeklerimi(dost) çok üzdüm
defterimi (yoldaş) çok üzdüm
çok yara aldım da
yine de hep şükür dedim
ama bir yerlerde yanlış giden bir şeyler var
ben bu değilim
hayatım böyle olmamalı
bu şehir ki 26 yıllık yaşamımda
yaşıyorum dediğim
en güzel gülüşlerimi bıraktığım
en güzel farkındalıklarımı tattığım
en güzel zamanlarımı geçirdiğim yerdi...
ne ara bu şehirle böyle ters düştük..

artık veda etme zamanı
son 4 ay...
bu şehirden giderken
tartımda mutluluklarımın acılarımdan daha ağır basması dileğiyle...
son 4 ay mutlu geçsin....