hiçbiryerden...
                                                     her zaman ki gibi yine susuyorum...
                                                                fakat suskun oluşum,
                                                             haklı oluşunuzdan değil!
                                                 yüreğimi sizin gibi kötüye yormadığımdan ,
                                            kelimelerinizin altında yatan iğnelemelerinizi ise
                                                             anlamıyor değilim
                                                     sadece yüreğimi dinliyorum.
                                                            yüreğim sus diyor 
                                                  sus ki  kazandıklarını zannetsinler.
                                               ta ki o iğneler kendilerine batana kadar...

 
  hiçbiryerden...
 ''neyim varsa
  elimde kalan
  yine de mutluyum

 ne yitirdiysem
 yitirdim
 yine de
 mutluyum   

-bakış açısı '' (süt ve bal )

 hayatımın alt üst olduğu bir dönemde
 tutunacak dal bile bulamazken
 ömrüm boyunca unutamayacağım bir el uzandı
 ve bana
''bardağın dolu tarafından bak Elif '' dedi
 o günden sonra olumsuz ne yaşadıysam hep bu sihirli sözcükler dilimden dökülür
 ve ben mutlaka mutlu olacak bir şey bulurum
 unutmayın
 hayat bu kadar acımasız değil
 acımasız olan bizleriz aslında
 ve en çok da
 benliğimize...

hiçbiryerden...
akşam vakti bir kitapçıda bütün rafları inceledikten sonra
tesadüfi bir rafta gözünüze ilişen o  tanıdık kitabı elinize alırsınız ve
öylesine sayfaları çevirirsiniz
hayatınızın dönüm noktasını suratınıza çarpacağını bilmeden...
ve o sayfada
     '' seni kaybetmek
        kendim
        olabilmekti ''
yazıyordur
işte o an,
kalbiniz hem paramparça
hem de küllerinden yeniden doğmanın sancısının mutluluğu arasında sıkışıp kalır.
sonra mı?
sonrası
süt ve bal...

hiçbiryerden...
''Ayşecik vazoyu kırıyor
Ve ''tamir et'' bakalım diyordu babasına.
Yapıştırsam da parçalarını hayatımın
Su sızdırıyordu çatlaklarından.''
ne de güzel söylemiş değil mi Didem Madak!
bir kelime , bir bakış , bir dokunuş
biri yeterli paramparça etmeye
ardında boş bakışlar bırakmaya...
ne gerek vardı !
şu güzelim hayatta saniyemizin bile garantisi yokken
her yeri darmaduman etmeye
en acısı da
darmaduman ettiğimizin farkında bile değiliz
yakıp yıkmak en büyük hakkımızmış gibi
sanki yakmazsak yıkmazsak yıkılacakmışız gibi
saçma şeyler....
neyse dolunaya karşı bi kahve içip
güzelleşelim mi ...?