hiçbiryerden...ankakuşu misali küllerimden doğmanın sancısı
her gün ,
her an,
yüzüme bir tokat gibi çarpıyor.
o an acısı yıkıcı olsa da,
yeniden doğmak varya
kendin olmak
işte tüm bunlar o acıyı alıp yerine
koskoca bir gülümseme bırakıyor...
daha da korkusuz
daha da güçlü ...
birçok şey anlamını yitiriyor
anlamsızlaşıyor bazen bazı anlar...
kelimeler tükeniyor
sonra kapılar kapanıyor
bir yasemin tütsüsünün sarhoşluğunda
kahvemi yudumlarken küllerimden tekrar tekrar doğuyorum ben her gece
ve her sabah yeniden ölüyorum...
