hiçbiryerden...

bir gece uyuduk.uyandığımızda koca memleketler yok olmuş canlarımızı sonsuze dek kalbimizde yaşatmaya başlamıştık.kalplerimiz üşümüş ateş ısıtmaya yetmemişti.yaşayan ölülere dönmüştük.birbirimize destek olmak için güçlü durmaya çalışmış elele kalkmaya çalışmış neler olduğunu anlamadan geçmiş aylar...ansızın gelen '' nasıl yaa şimdi yok mu ? '' diye kalbe saplanan sorularla , zaman karmaşasında dolanıp durmuşuz.şimdiyi kaçırmamaya çalışalım derken tat alamadığımız gerçeklerle kendimizi kandırırken bulmuşuz. acımızı anlatmaya çalışırken boğazımızda düğüm olan şeyleri geçmişiz anlaşılmadığımız yerde kalakalmışız öylece ...